Parálise Permanente
Moncho Rouco
Somos a comunidade con peor saldo
vexetativo en todo o Estado. En Galicia morreron 31.681 persoas, fronte a
19.269 novos galegos, o que nos leva a
un saldo negativo de 12.269 en 2015. Por primeira vez desde 1941 as mortes
superan aos nacementos. Un dato significativo son as cifras da cornixa Noroeste
do Estado español -Galicia, León e Asturias- que lideran as defuncións, á vez
que lideran, á baixa, a taxa de natalidade. A esperanza de vida, 82,7 anos,
vese reducida por primeira vez desde o 2005. Son os fríos, nunca mellor
expresado, datos do INE referidos ao ano 2015. Non podía ser doutra maneira,
Galicia volve asumir o liderado.
As estatísticas son imprescindibles
para poder realizar un diagnóstico acertado. Sigamos analizando datos, para
poder realizar unha diagnose final, referida ao noso querido país, con síntomas
preocupantes aos que debemos dar nome.
Enfrontámonos desde hai décadas a un
claro declive demográfico, acentuado pola última crise económica e social, cun
saldo regresivo e un envellecemento gradual da poboación, máis acusado no medio
rural. Este compoñente viuse incrementado por unha forte emigración da
poboación máis nova, que lembra aos ciclos migratorios de finais do século XIX
e despois da Guerra Civil. Lugo e Ourense lideran as baixas cifras de
natalidade a nivel europeo. A evolución pódese apreciar nas proxeccións demográficas
realizadas no ano 2013 polo IDEGA -Instituto de Desenvolvemento Económico de
Galicia- da Universidade de Santiago de Compostela, onde se poñen de manifesto,
mediante modelos matemáticos e variables demográficas, que Galicia vai
continuar perdendo poboación ata o ano 2025.
Existen dúas Galicias. Por unha
banda, a estreita franxa Ferrol-Tui (o Eixo Atlántico), un pequeno espazo que
abarca a unha cuarta parte da superficie de Galicia, pero concentra o 80% do
PIB e da poboación. O resto do territorio padece fortes descensos demográficos,
fóra dalgunhas vilas con dinámicas económicas propias, ademais das dúas
capitais orientais. O 74% dos municipios galegos perderon poboación.
Estes son os escalofriantes datos
que deberían servir para confirmar que Galicia sofre senilidade galopante e
urxe un proceso de diálise que achegue sangue novo nas súas arterias. Son
necesarias medidas correctoras que modifiquen o seu tecido e sobre todo, o seu
sistema nervioso central, actualmente, en Parálise Permanente… para que así, o
noso país recupere as constantes vitais e poida invertir a tendencia ao que
parece abocado. A curva demográfica continuará debido a un nulo dinamismo
institucional, cun estrabismo pronunciado, por non ver máis aló do seu nariz, ao
ser incapaces de contrarrestar realidades sociais que durante estes anos non fixeron
máis que acrecentar os danos. A reactivación do medio rural non existe e a
competitividade agropecuaria desmantélase desde os despachos de Santiago,
seguindo as ordes de Bruxelas, mais
pendente do carto que do gando.
Publicado el 29 de Junio en Nueva Tribuna
Moncho Rouco Arquitecto Técnico |
No hay comentarios:
Publicar un comentario